1. Pojęcia:
- potop szwedzki
- wojna podjazdowa
- rokosz Lubomirskiego
- 1655 - początek potopu
- 1657 - traktaty welawsko-bydgoskie
- 1658 - wygnanie arian z Polski
- 1660 - pokój w Oliwie, koniec potopu
- 1665 - początek rokoszu Lubomirskiego
- 1666 - koniec rokoszu Lubomirskiego
4. Przebieg potopu:
- atak Szwedów z dwóch stron
- na Litwę z Inflant; hetman wielki litewski Janusz Radziwiłł od razu skapitulował, uznając króla Szwecji Karola X Gustawa za swojego władcę
- na Wielkopolskę ze Szczecina, siły polskie skoncentrowane pod Ujściem skapitulowały bez walki
- zajęcie ogromnej części Rzeczpospolitej przez Szwedów, poza ich zasięgiem pozostał wschód oraz pojedyncze ośrodki oporu (najsławniejsze to Gdańsk i klasztor Jasna Góra
- załamany tym król Jan Kazimierz uciekł z Polski i zaczął rozważać abdykację
- pod koniec 1655 roku narastać zaczął polski i litewski opór związany z rabunkowym charakterem szwedzkiej okupacji, dowództwo nad siłami Rzeczpospolitej objął Stefan Czarniecki
- układ z Radnot (1656) - Szwedzi dogadali się z Siedmiogrodem, Radziwiłłami, Prusami i Kozakami by podzielić Rzeczpospolitą, to był projekt rozbiorowy
- by mu zapobiec, król Jan Kazimierz dogadał się z Prusami, rezygnując z polskiej zwierzchności lennej nad tym krajem (traktaty welawsko-bydgoskie)
- po kolejnych porażkach, Szwecja wycofała się z Polski i zawarła pokój w Oliwie (brak zmian granicznych, Polska zrzekła się praw do Inflant, Jan Kazimierz zrzekł się swych praw do korony Szwecji)
- zniszczenia wojenne doprowadziły do zubożenia dużej części szlachty, przetrwali to głównie magnaci, którzy teraz uzależnili od siebie ekonomicznie uboższych szlachciców (klientelizm)
- wzrosła ksenofobia, zmalała tolerancja religijna (wygnanie arian)
- próby wzmocnienia władzy królewskiej (na przykład wprowadzenia zasady elekcji vivente rege, czyli obioru następcy króla jeszcze za życia poprzednika) wywołały krwawy szlachecki bunt (rokosz Lubomirskiego)
- siły królewskie zostały zmasakrowane w bitwie pod Mątwami, skala rzezi sprawiła jednak, że wstrząśnięty Lubomirski ukorzył się przed królem i wyemigrował, upokorzony król abdykował dwa lata później
Stefan Czarniecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz