Feudalizm i społeczeństwo stanowe

 1. Pojęcia:

- system lenny

- wasal

- senior

- feudalizm

- suzeren

- stan społeczny

2. Cechy społeczeństwa stanowego:

- człowiek od urodzenia przypisany jest do stanu, co określa jego obowiązki i przywileje

- stany zasadniczo są hermetyczne, to znaczy niemal niemożliwe jest przechodzenie z jednego do drugiego

- wyjątkiem jest stan duchowny, do którego wstępowano na zasadzie dobrowolnej decyzji, tym niemniej też jest on wyodrębniony z reszty społeczeństwa obowiązkami i przywilejami

- stany tworzą swoje własne systemy sądownictwa i autonomii (przynajmniej niektóre)

- w rozwiniętej monarchii stanowej władca współrządzi z przedstawicielstwami stanów

- w stworzonej w średniowieczu teorii powinny istnieć trzy stany które nawzajem się uzupełniają: ci, co walczą i bronią społeczności (rycerze), ci co modlą się za społeczność (duchowni) i ci, którzy pracują dla społeczności (chłopi); w tym ujęciu pojawienie się mieszczan stanowiło wyrwę w systemie

3. Cechy systemu lennego:

- władca zezwala na jego utworzenie by zyskać siłę zbrojną

- wasal służy seniorowi mieczem (czyli zbrojnie) i radą od momentu, gdy senior przekazał mu lenno (zazwyczaj ziemię, czasem urząd) podczas aktu hołdu lennego

- związek lenny między seniorem a wasalem ma charakter dożywotni

- wasale by dysponować własną siłą zbrojną tworzyli własnych wasali (dla nich byli seniorami); w Europie Zachodniej upowszechniła się zasada, że "wasal mojego wasala nie jest moim wasalem" co oznaczało, że król nie miał bezpośredniej kontroli nad niższymi piętrami drabiny feudalnej; wyjątkiem była tu Anglia po podboju jej przez Normanów

Homagium, czyli hołd lenny